vrijdag 18 juni 2010

Buitenspel

Een paar dozijn Chinezen wordt op kosten van de Noord-Koreaanse belastingbetaler ingevlogen om het Koreaanse team aan te moedigen. De wereld is te klein en veroordeelt eensgezind de rare fratsen van Kim Jong-il.

Een Brabantse bierboer laat op kosten van de zaak 36 meisjes invliegen om opzichtig een oranje jurkje te showen tijdens Nederland-Denemarken. De hele wereld gniffelt om dit huzarenstukje guerrillamarketing.

Honderden Zuid-Afrikaanse stewards en beveiligers staken tijdens een wedstrijd in Durban voor een iets hoger hongerloontje. De werkweigering wordt hardhandig uit elkaar geslagen met knuppels, traangas en rubberen kogels. Het nieuws belandt minuscuul achter in de krant.

De bierblondjes van het verkeerde merk worden door de FIFA-politie gearresteerd en krijgen een paar schouderduwtjes. Het nieuws verschijnt wereldwijd op alle voorpagina’s, prime time in alle journaals en zelfs de Minister van Buitenlandse Zaken spreekt zijn diepe afschuw uit.

En duizenden Afrikanen vieren het voetbalfeest op eigen continent met de oorverdovende vuvuzela’s. De hele voetbalwereld klaagt zich kapot.

Diezelfde klaagklanten zitten thuis tijdens een wedstrijd verkleed als Hollandse melkmeisje, Frans Haantje of Engelse Ridder 90 minuten lang hun omgeving te teisteren met trommelvliesslopende dweilorkesten en kwetsende spreekkoren. En dat heet dan wel sfeer creëren.

Het moge duidelijk zijn dat het WK in Zuid-Afrika letterlijk en figuurlijk niet door een zwart-witte bril valt te recenseren. Rationele redenering ligt mijlen ver van de hedendaagse toernooirealiteit.

Zo zijn de stadions, vooral de recente exemplaren, veelal peperdure architectonische hoogstandjes die na het toernooi nooit meer zullen worden gebruikt. Daarbij liggen sommigen van de nieuwe voetbaltempels, zoals in Kaapstad en Durban, op verbluffend mooie locaties aan de oceaan. Je kunt vanaf de tribune de walvissen bijna aanraken (als dat maar goed gaat met al die Japanners in Durban). Het verhaal gaat dat El Presidente Blatter vanuit een helikopter de plekken heeft aangewezen waar de stadions moesten verrijzen. Ondanks tegensputteren van de Zuid-Afrikanen, die veel goedkopere en logischer opties wilden aandragen.

Ook zijn deze nieuwe stadions vaak gebouwd op enkele kilometers buiten de stad en slechts toegankelijk via provinciale tweebaansweggetjes. Met als gevolg voor aanvang van elke wedstrijd mega-files, die de zwarte zaterdagen in Frankrijk met gemak doen verbleken.

Is het Afrikaanse onervarenheid? Prachtige stadions aanleggen voor teveel geld, stadions die nooit meer worden gebruikt en de bijbehorende infrastructuur ontberen? Of getuigt het van Westerse kortzichtigheid en egoïsme? Een land volzetten met peperdure FIFA prestige speeltjes die er goed uit zien op TV en voor de met helikopters ingevlogen VIPs, maar voor het normale volk nauwelijks zijn te betalen, bespelen en bereiken?

Vermoedelijk zal de waarheid weer ergens in het midden liggen. Zo, maar nu eerst een Bavaria. Want er wordt ook nog gebald.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

(c) ROLTRAP 2013 - redactie.roltrap@yahoo.com