dinsdag 26 januari 2010

Lachen, gieren en brullen

Het blijft lachen, gieren en brullen met politiek Den Haag. Ditmaal vanwege onderzoekscommissietje nummer 100 miljoen miljard, ingesteld om de oorzaken van de kredietcrisis te achterhalen. De politieke circusact die het bijeengeraapte gelegenheidsgezelschapje onder leiding van SP’er Jan de Wit opvoert is kolderiek en aandoenlijk tegelijk. Waarom?

Schuld


Ten eerste omdat de crisis in het buitenland is ontstaan en de rol van Nederland te verwaarlozen is. U bent uw baan kwijt geraakt en heeft uw aandelen zien kelderen, omdat miljoenen naïeve Amerikanen jarenlang voor miljarden dollars alles wat los en vast zat op de pof hebben gekocht. De grootste Hummers, de breedste TV’s en de duurste huizen zijn jarenlang betaald met de meest onwaarschijnlijke financiële woekerconstructies.

Hierdoor konden de bonusbeluste bankiers op Wall Street jaarlijks per persoon weer extraatjes ter hoogte van het bruto nationaal product van Letland op hun Zwitserse rekening bijschrijven. Eerlijk is eerlijk: de Amerikanen waren zeker niet de enigen die hun stapels creditcards teveel lieten wapperen. Maar zoals altijd moest het aan de overkant van de grote plas weer bigger zijn dan waar dan ook ter wereld.

En de rol van Nederland? Die is te vergelijken met die van een ballenjongen bij de wedstrijd Real Madrid-FC Barcelona. Onbetekenend. Marginaal. Het was daarom aandoenlijk om te zien dat de chef van het Centraal Planbureau zich tegenover de commissie moest verantwoorden over de vraag waarom hij de crisis niet had zien aankomen. Alsof de arme man destijds dagelijks aan de lijn hing met president Bush en de CEO van Lehman Brothers.

Excuus

Daarnaast is het schuddebuiken bij de pogingen van de commissie om een soort van excuus los te weken bij de topbankiers. Alsof een van de krijtstreeppakken zal zeggen: ‘Sorry jongens, ik heb me laten leiden door mijn zucht naar geld, status en macht. Ik zal morgenochtend al mijn geïnde bonussen inclusief rente overmaken naar Giro 555’ . En alsof hij dan de volgende vrijdagmiddagborrel nog zou halen, zonder dat zijn woedende collega’s hem zouden kielhalen.

Establishment

De laatste reden waarom deze commissie de leukste televisie verzorgt sinds het laatste seizoen van Rembo & Rembo. Misschien is het u al opgevallen, maar er zitten zowel een lid van de SP als van de PVV achter de tafel. Opvallend. Niet vanwege de politieke afstand, maar vanwege het feit dat de maoïsten en rechtsextremisten zich altijd knetterhard hebben afgezet tegen ‘de Commissie Stiekem’, ‘de Haagse achterkamertjespolitiek’ en ‘het establishment’.

En nu zien we opeens SP’er Jan de Wit strak in pak leuk keuvelen met topbankiers, Gerrit Zalm en andere leden van het old boys network. En we zien PVV’er Dion Graus acteren in het commissiecircus alsof hij de beschermheer van de democratie zelve is en persoonlijk de eerste steen voor het Binnenhof heeft gelegd.

Deze onderzoekscommissie biedt topvermaak met gegarandeerde lachsalvo’s. Kortom, alles wat je verwacht wanneer je naar het circus gaat.

zaterdag 16 januari 2010

First things first

Politiek Den Haag schudde afgelopen week op haar figuurlijke grondvesten. In Haïti schudde en scheurde de grond letterlijk open. In Den Haag verdedigde Jan Peter zijn stuntelkabinetje tegen aanvallen van Jongetje Rutte, Kereltje Pechtold en Pitbull Kant. In Port-au-Prince voerden wanhopige slachtoffers letterlijk een burgeroorlog om een paar korrels rijst. En in de Hofstad konden de 27 koppen van het kabinet ‘rollen’. In Haïti lagen 100.000 lijken te rotten op straat.

Gelukkig kon de gevestigde Nederlandse media-orde bijzaken prima van hoofdzaken onderscheiden. De eindredacties van de NOS, Netwerk, RTL Nieuws, De Telegraaf, De Volkskrant en het NRC wisten het nieuws wel op waarde te schatten.

Kleuterdiscussie
Terwijl er in Haïti miljoenen mensen lagen te creperen en er misschien wel tientallen Nederlanders onder het puin lagen, werden de Hollandse kijkers en lezers getrakteerd op dagenlange rechtstreekse verslagen en achtergrondreportages over de ‘arrogante’ Balkende en de bijbehorende kleuterdiscussie tussen PvdA en CDA. First things First, maar niet heus.

Ondertussen vond Euro-PVV-er Daniel van der Stoep, wie kent hem niet, dat Nederland weer veel
teveel geld naar superstaat Brussel had doorgesluisd. ‘Wij’ waren weer de grootste nettobetalers in de EU en hebben in 2008 per persoon 266.7 euro netto moeten bijleggen voor Europa. En dat kon natuurlijk nooit de bedoeling zijn.

Want ‘wij’, een van de gelukkigste volken van het continent met een van de hoogste inkomens en een van de laagste werkeloosheidscijfers, zouden natuurlijk nooit meer mogen betalen dan inwoners van straatarme subsidielanden als Roemenië of Bulgarije. ‘Wij’ zijn groot geworden door, en totaal afhankelijk van, Europese handel en samenwerking en willen uiteraard voor een dubbeltje op de eerste rij zitten.

Ruilen
Er zal geen enkele bedelende Bulgaarse zigeuner of creperende Roemeense bejaarde zijn, die niet direct met ons zou willen ruilen. Kansloze EU-burgers die niet alles zouden willen geven voor onze welvaart, en daarvoor wel 10.000 euro per persoon per jaar zouden willen overmaken aan de EU.

Maar de Partij voor de Vrijheid wil, nadat we handig gebruikt hebben gemaakt van andere landen, nu de boel weer op slot gooien. En stoppen met de ‘linkse hobby’s’ als Europa en ontwikkelingshulp.

Als iedereen er zo over zou denken, dan zou heel Haïti nog maanden langer creperen. En wat zou er gebeuren als Nederland zelf weer eens zou worden getroffen door een ouderwetse mega-overstroming? Of door een chemische ontploffing in de Botlek, waardoor de halve Randstad aan de beademing zou moeten? In hoeverre is buitenlandse hulp dan nog hobby?

Fatsoen
Een beetje meer betalen voor mensen die het heel wat minder hebben is geen linkse hobby, maar een normale vorm van fatsoen en maatschappelijke betrokkenheid. Net zoals je stoepje schoon vegen als er sneeuw ligt. Tenzij je minister-president bent uiteraard.

maandag 4 januari 2010

Ice Age

In deze tijden van falend politiek leiderschap wordt er momenteel toch nog een beetje over Nederland geregeerd. Door Koning Winter. De enige vorst die ook letterlijk brengt waar hij voor staat (vorst!).

En, u voelt hem al aankomen, de komst van dit KNMI-kanon heeft alweer tot ontelbare panische (re)acties geleidt. Dagenlang gestrooi met zout, zand en weeralarmen. Overenthousiaste schaatsers die letterlijk, en weergoeroe’s die figuurlijk, door het ijs zakken. Overijverige hobbyfotografen die het internet overspoelen met witte Kodakmomenten. Gouden bergen bij de schaatsboeren. En volgens onbevestigde bronnen is het ‘E-woord’ zelfs al een keer gevallen.

IJstijd

Nederland bevindt zich in een nieuwe ijstijd, en dat hebben de Groningse daklozen ook ondervonden. Het 25 man sterke clochardleger in de provinciehoofdstad moet vanwege de strenge vorst van meer dan 10 graden onder nul verplicht binnen tukken van de politie.

Een aardig gebaar op het eerste gezicht. Maar welke zwerver zit daar nou echt op te wachten? Nederlandse daklozen zijn zo’n beetje de enige commando’s die niet worden uitgezonden naar Afghanistan.

Weer en wind

Ze slapen het hele jaar buiten in weer en wind. Met 30 graden boven nul, wanneer ze feilloos de straaltjes koele schaduw in de stad weten te volgen. Met stormen van orkaankracht, wanneer ze blindelings de windstiltegebieden opzoeken. En tijdens de wekenlange polder-moessonregens, wanneer elke Grunningse dakloze je ogenblikkelijk kan vertellen in welk openbaar gebouw de verwarming je het snelst weer droog föhnt.

Elke dag lopen ze het risico om hardhandig kennis te maken met de lange arm van de wet. Om door tuig te worden beroofd. Om in elkaar te worden geslagen door een opgefokt groepje dronken stadjers. Om neergestoken te worden door een verwarde junk.

Speldenprikjes

Het hele jaar lang weten de zwervers zich te redden en móéten ze zich redden, omdat ze door ons worden genegeerd. En op het moment dat Koning Winter wat speldenprikjes besluit uit te delen, worden ze verplicht binnengehaald. Plotseling blijkt er dus wel een plek te zijn waar ze kunnen slapen.

Geen wonder dat lang niet alle daklozen vrijwillig de remise opzoeken tijdens de Siberische kou. Persoonlijk zou ROLTRAP ook liever zijn bij de Albert Heijn bij elkaar geschnabbelde dagloontje opdrinken in een warme fabriekshal of onder een brug bij een knapperend vuurtje, dan bij de heilsoldaten van Stichting Huis, die ook liever in hun eigen huis zitten.


En die Groningse platte petten, die van de kou niet weten wat ze moeten doen, kunnen altijd nog naar Culemborg.

(c) ROLTRAP 2013 - redactie.roltrap@yahoo.com