maandag 17 augustus 2009

Prisoners of Her Majesty

Iedere Amsterdammer in Nederland weet het al, en iedere Nederlander in het buitenland weet het ook. Hollanders in het buitenland zijn erg, maar Engelsen zijn erger. Thuis zijn de Prisoners Of Her Majesty (Pommies) strak ingesnoerd in een verstikkend sociaal korset. Maar buiten hun eiland gaan de gevangenen helemaal los, en niet alleen meer in Australië zoals vroeger.

Nederlanders in den vreemde haalt u er zo uit. Lange, in afritsbroek-uniform gestoken chagrijnen die om stipt zes uur lokale tijd luidruchtig op het terras verkondigen dat het nu toch echt etenstijd is, het voedsel in geen velden of wegen op de dagelijkse kost thuis lijkt en de lokale biertappers toch echt moeten begrijpen dat er minimaal een halve meter schuim op het pils hoort te zitten. Plaatsvervangende schaamte maakt zich van u meester en het is dan ook geen wonder dat Nederlanders elkaar in het buitenland proberen te ontwijken.


België
Dit valt echter in het niet bij het gedrag van de Engelsen. Hoewel in eigen land vaak het toonbeeld van hoffelijkheid en beschaafdheid laten de Pommies deze eigenschappen compleet varen na een (voetbal)tochtje naar het vaste land. In Birma lijkt de nationale hobby huisarrest geven te zijn. In België juist ontsnappen uit een huis (van bewaring). In Engeland is dat internationaal misdragen. Zuipen, schelden, vechten en het tentoonspreiden van misplaatste arrogantie mogen gerekend worden tot de populairste Engelse exportproducten.


De Pommies verkeren nog steeds in de veronderstelling dat Engeland een wereldmacht is, hun voetbalteam wereldkampioen wordt en The Queen de moeder van alle wereldburgers zal blijven. De gemiddelde Engelsman ziet zichzelf nog het liefst in een wit tropenkostuum op een olifant door de Indiase jungle marcheren met een groot kruis om de inheemse bevolking de beginselen van cricket en christendom bij te brengen. Dit in tegenstelling tot de sympathieke Welshmen en Schotten die, als ze niet al rood verbrand waren, in het buitenland bordeauxrood zouden worden van schaamte voor hun mede-eilanders.

Lauwe Pie
Ook op culinair gebied denken de Engelsen wat in de melk te brokkelen te hebben vanwege het succes van de vloekende TV kok Gordon Ramsay en de poeslieve Jamie Oliver. In werkelijkheid bestaat het Engelse maaltje nog steeds uit een lauwe pie, zwarte toast met witte bonen of een oude krant met slappe friet en rotte vis. Het beste wat de Engelse keuken ooit heeft voortgebracht is Engelse drop. En zonder buitenlandse sterren verbleekt de Premier League bij de Eerste Divisie.



Een mogelijke oorzaak is de penibele thuissituatie van onze westerburen. Toegegeven, Londen is een geweldige metropool en een weekendje in het hippe Brighton of in een mooi kasteeltje kan iedereen wel bekoren. Maar daarbuiten is het toch echt dieptreurige vergane glorie wat de Big Ben slaat. Van een regenachtig leven in grauwe industriegaten als Liverpool, Ipswich of Newcastle zouden wij ook dieptriest worden. Wanneer je beseft dat je je kostbare levenstijd in zo’n culturele gevangenis verdoet en erachter komt dat het gras wel degelijk groener is aan de ander kant van het kanaal, moet je in het buitenland wel los gaan.

Bevrijden
Nederlanders op vakantie mogen wel eens irritatie opwekken, maar zo zijn ze nou eenmaal ook thuis. In tegenstelling tot de Engelsen, die zichzelf thuis nog moeten bevrijden uit Her Majesty’s Prison. Misschien wat advies inwinnen bij de Belgen?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

(c) ROLTRAP 2013 - redactie.roltrap@yahoo.com