donderdag 29 januari 2009

Zwarte Donderdag

Heel Frankrijk staakt vandaag. Treinen en bussen zullen niet of nauwelijks rijden. Scholen, rechtbanken, posterijen en theaters zullen gesloten blijven. Vliegtuigmaatschappijen zullen massaal vluchten elimineren. Zelfs de twaalfdelige pratende pakken van de banken en de beurs leggen het gouden bijltje erbij neer. Honderdduizenden werknemers kunnen niet op hun werk komen. Kortom: heel Frankrijk werkt vandaag niet En waarom niet? Omdat heel Frankrijk meer wil werken. Een ultieme paradox.

De licht aangebraden haantjes zijn boos op president Sarkozy & Co. Vanwege de hoge werkeloosheid, de verslechterende economische omstandigheden en het gebrek aan overheidsmaatregelen. De regering zou wel miljarden uittrekken om de arrogante banken en de roestende auto-industrie te helpen, maar niets doen om de koopkracht van de arbeiders op peil te houden.

Moordende concurrentie

En wat gaan onze ploeterende vino-vriendjes hieraan doen? Ze gaan staken (inclusief de overheid zelf). Dus om meer werk te krijgen, gaat het personeel in bijvoorbeeld de luchtvaartsector juist niet werken. Hierdoor worden vluchten geannuleerd. Dit kost geld, (potentiële) klanten, speelt de moordende buitenlandse concurrentie in de kaart en zal alleen maar leiden tot nog minder werk. Hetzelfde effect geldt voor andere sectoren, maar ook voor de rebellerende ambtenaren. Want hoe kan vadertje staat de problemen te lijf gaan als haar eigen onderdanen besluiten om de dag niet achter hun bureau, maar op de jeu de boules baan door te brengen? Hoe erg kun je jezelf voor de voeten lopen? Wanneer je als zelfstandige groenteboer al je klanten ziet overlopen naar die nieuwe ketensupermarkt aan de overkant, gooi je dan ook een vat zoutzuur over je voorraad bloemkolen en broccolibomen heen om aandacht te vragen?

Middeleeuws eiland

Nu wordt in Frankrijk elke gelegenheid aangegrepen om de werkdag in te ruilen voor een middagje wijn met kaas op het terras. Qua stakingsbereidheid behoort de rebelse republiek tot de Europese top. En in economisch opzicht is het land van de zure wijnen, stinkende kazen en trommelvliesslopende chansons een middeleeuws eiland van beschermd ondernemen in het verder vrij economisch-liberale continent. Of het nou gaat om de (spoor)wegen, energievoorziening of de media. Invloed van buiten de landsgrenzen is uit den boze. Voor een niet-Fransman is het nog makkelijker om een keppel-shop in de Gazastrook te beginnen dan een krantenkiosk in Parijs.

Fort Frankrijk

Zeventig procent van de Franse bevolking steunt de staking. Slechts 30% heeft vertrouwen in de overheid (Volkskrant, 29-1-2009). In Nederland is dit maar liefst 76%. Of dit vertrouwen tijdens de huidige crisis ook omgezet wordt in betere prestaties, is niet te zeggen. Vast staat wel dat de Nederlanders door hun uitgesproken vertrouwen en hun houding van doorwerken in plaats van staken, de eigen economie en dus zichzelf ondersteunen. Dit in tegenstelling tot de Fransen. Onze mediterrane makkers zijn zo druk bezig om de economische ruïne die Fort Frankrijk heet voor de sloop te behoeden, dat ze niet doorhebben dat ze zelf de slopershamer hanteren.

(c) ROLTRAP 2013 - redactie.roltrap@yahoo.com